Ομιλία του Πανοσ. Αρχιμ.του Οικ. Θρόνου Μεθοδίου Βερνιδάκη πρωτοσυγκέλλου της Ι.Α.Κ. στον εσπερινό της εορτής του Αγίου Αποστόλου Τίτου 2016

ΟΜΙΛΙΑ

Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Μεθοδίου Βερνιδάκη

Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Κατά τον Εσπερινό της Εορτής του Αγίου Αποστόλου Τίτου 2016

Σεβασμιώτατε,

Σεβαστοί πατέρες,

Εντιμώτατοι άρχοντες,

Εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων,

Αδελφοί μου χριστιανοί

    Μέσα στον αέναο κύκλο του χρόνου οι διάφορες γιορτές και πανηγύρεις μοιάζουν πολλές φορές να είναι οι ίδιες κάθε χρόνο. Έτσι και πάλι φέτος η μνήμη του μακαρίου και πρωτοθρόνου της Κρητών Εκκλησίας ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Τίτου του και πάτρωνος ημών μοιάζει να είναι η ίδια όπως και πέρυσι και τις προηγούμενες χρονιές. Και φέτος για μια ακόμα χρονιά σκιρτά και ευφραίνεται  απ’ άκρου σ’ άκρον η μεγαλώνυμος νήσος Κρήτη και λαμπροφορεί και χαίρεται και κομπάζει και αγάλλεται επί τη μνήμη του, αλλά και δοξάζει τον Πανάγιο Τριαδικό Θεό μας για την πατρική Του πρόνοια να μας χαρίσει ένα τέτοιο μεγάλο και στοργικό πατέρα και προστάτη και έφορο! Φλόγα από το πυρ του Παρακλήτου, φλόγα από τη φωτιά του Παύλου ο Τίτος που έκανε πράξη το λόγο του Ευαγγελίου « πυρ ήλθον βαλείν επί της γης» και με τη φλόγα της καρδιάς του, τη φλόγα της πίστεως του, τη φλόγα του κηρύγματος του, κατέκαψε την πολυθεΐα των ειδώλων και φώτισε την εκατόμπολη Κρήτη με το Φως του Χριστού που φωτίζει και αγιάζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο.

    Δεν έπαψαν ποτέ να αντηχούν στα αυτιά του οι λόγοι του μεγάλου διδασκάλου και ιδρυτού της Εκκλησίας μας αποστόλου Παύλου «τούτου χάριν απέλιπον σε εν Κρήτη ίνα τα λείποντα επιδιορθώση και καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ως εγώ σοι διεταξάμην» (Τιτ. 1,5). Επιδόθηκε με ένθεο ζήλο να συμπληρώσει τις ελλείψεις των χριστιανών της Κρήτης αλλά και να προσελκύσει κι άλλους στην Εκκλησία του Χριστού. Ο θείος Παύλος δεν εμπιστεύτηκε απλά σε ένα τυχαίο συνεργάτη του, σε ένα δυνατό κήρυκα την Εκκλησία που ίδρυσε, αλλά σε ένα επίσκοπο! Τον χειροτόνησε επίσκοπο και τον άφησε στην Κρήτη για να καταστήσει σε κάθε πόλη πρεσβυτέρους και να επιτελέσει το έργο του ευαγγελισμού!

 Παρόλα αυτά η φετινή πανήγυρη του Αγίου έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Η πρώτη είναι ότι φέτος συμπληρώθηκαν πενήντα χρόνια από την επανακοιμιδή της Τιμίας  Κάρας από την Βενετία εδώ και η δεύτερη είναι η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κρήτη που ουσιαστικά άρχισε της εργασίες της με τον εσπερινό της Πεντηκοστής σε αυτόν εδώ τον ναό με τον Άγιο Τίτο ως Θείο εστιάτορα και οικοδεσπότη στο μέσον του ναού! Από τα πρώτα της βήματα η Εκκλησία φάνηκε ξεκάθαρα ότι είναι  επισκοποκεντρική και οργανωμένη στη βάση της συνοδικότητας όπως προκύπτει από τις Επιστολές και τις Πράξεις των Αποστολών ! Εκκλησία χωρίς επίσκοπο δε νοείται. Εκκλησία χωρίς Σύνοδο δε λειτουργει. Εκκλησία χωρίς την ιερωσύνη δεν υπάρχει! Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά. Ειδάλλως είμαστε μια συνάθροιση ευσεβών ή ακόμη χειρότερα ευσεβιστών που μιλάμε για το Χριστό αλλά δε βιώνουμε το Χριστό! Ο επίσκοπος ή κατ’ εντολήν του επισκόπου και εξ ονόματος αυτού, ο ιερέας,  συγκαλεί το λαό του Θεού και τελεί τα μυστήρια προς αγιασμό των πιστών. Για μυστηριακές πράξεις κάνει λόγο ο Χριστός στο ευαγγέλιο του. «Ο τρώγων μου τη Σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον» (Ιων. 6, 54), «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. 22, 19), «πορευθεύντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»( Μτθ. 28, 19), «Λάβετε Πνεύμα Άγιον αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφέωνται αυτοίς αν τινών κρατήτε κεκράτηνται» (Ιων. 20, 22-23) είναι μόνο μερικές από τις φράσεις του ιερού Ευαγγελίου που αποδεικνύουν σαφέστατα αλλά και παράλληλα θεμελιώνουν τα μυστήρια της Θείας Ευχαριστίας, του Βαπτίσματος και της εξομολογήσεως. Οι εντολές του Χριστού προς του Αποστόλους είναι σαφείς. Πηγαίνετε να κηρύξετε μετάνοια σε όλο τον κόσμο και να αγιάσετε τον κόσμο με την τέλεση των μυστηρίων. Κατ’ επέκταση και το έργο των διαδόχων των αποστόλων, των επισκόπων, αυτών δηλαδή που άφησαν πίσω τους να συνεχίσουν το έργο τους, είναι συγκεκριμένο, η συνέχιση της τέλεσης των μυστηρίων και ο εξαγιασμός όσων μετέχουν σ’ αυτά. Ο Τίτος άρχισε με επίγνωση, ευθύνη, όρεξη και ζήλο να ποτίζει τη σπορά του Παύλου δροσίζοντας τη φυτεία με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που παρέχεται δια των μυστηρίων της Εκκλησίας μας! Αυτά ας τα προσέξουν όσοι αδελφοί μας παρασύρονται από τις διάφορες, εκ δυσμών, προερχόμενες προτεσταντικές χριστιανικές ομάδες που τα τελευταία χρόνια κατακλύζουν την πατρίδα μας και δυστυχώς έχουν αποκηρύξει την αγία ιερωσύνη και τον αγιαστικό - απολυτρωτικό  χαρακτήρα των μυστηρίων επαναλαμβάνοντας κάποια από αυτά απλά σαν αναμνηστικές πράξεις…. Αυτά ας τα προσέξουν όσοι αδελφοί μας παρασύρονται από ανατολικά θρησκεύματα και φιλοσοφίες εισάγοντας στη ζωή τους πρακτικές και μεθόδους ξένες προς τη ζωή και την παράδοση της Εκκλησίας μας! Αυτά ας τα προσέξουν όσοι αδελφοί μας παρασύρονται μετά από τόσους ποταμούς αίματος και αγώνες για εξάλειψη της ειδωλολατρίας και μετακυλούν ξανά στη λοίμη της νεοειδωλατρίας ! Ο μέγας Παύλος είναι σαφής στις οδηγίες του προς τον Τίτο στο θέμα αυτό. «Εισίν γαρ πολλοί ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρεναπάται ους δεί επιστομίζειν, οίτινες όλους οίκους ανατρέπουσιν διδάσκοντες ά μη δεί» ( Τιτ. 1, 10- 11).  Δηλαδή: υπάρχουν πολλοί, που δε θέλουν να υποταχθούν και διδάσκουν ψεύτικα πράγματα εξαπατώντας τους ανθρώπους. Αυτούς πρέπει να τους αποστομώνεις, γιατί γκρεμίζουν ολόκληρα σπίτια, διδάσκοντας πράγματα που δεν πρέπει. Τον διέταξε να εγκαταστήσει σε κάθε πόλη πρεσβυτέρους!!! Πως τολμάνε λοιπόν να καταργούν την Εκκλησία, την ιερωσύνη και τα έργα της; Είναι σοφότεροι ή αγιώτεροι από τον πολύ και μέγα Παύλο;  Θλίβεται ο πρωθιεράρχης μας Απόστολος Τίτος βλέποντας κάθε είδους αιρετικούς, ανθρώπους που θέλουν να ονομάζονται χριστιανοί, να παραθεωρούν και να απορρίπτουν όσα με κόπο, ιδρώτα, θυσίες, πίστη και πόνο δίδαξε και θεμελίωσε στην αγαπημένη του Κρήτη. Αντίθετα ο παμπόνηρος, μισόκαλος και μισάνθρωπος διάβολος που κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά, χαίρεται. Χαίρεται γιατί αυτός γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως εκτός της Εκκλησίας σωτηρία δεν υπάρχει εφόσον η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες. Και Εκκλησία χωρίς ιερείς και μυστήρια δεν νοείται και δεν υφίσταται! Στώμεν λοιπόν καλώς στώμεν μετά φόβου αδελφοί! Πρόσχωμεν!!! «Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε» (β΄ Θεσ. 2, 15) λέει η Γραφή, τις παραδόσεις  των Αποστόλων, τις παραδόσεις του Παύλου και του Τίτου, τις παραδόσεις της Εκκλησίας μας. Μόνο συναγμένοι γύρω από το Άγιο Θυσιαστήριο θα κρατηθούμε ζωντανοί, ενωμένοι και ανίκητοι. Το έχει αποδείξει πολλάκις η ιστορία μας αυτό. Η Εκκλησία μας ως στοργική μάνα είναι αυτή που σκέπασε, ως όρνις τα νοσσία εαυτής και διέσωσε το γένος μας. Τι κι αν πέρασαν παντοειδείς κατακτητές Ρωμαίοι, Άραβες, Γενουάτες, Ενετοί, Τούρκοι, Γερμανοί άλλοι για περισσότερο κι άλλοι για λιγότερο χρόνο; Ταλαιπώρησαν μόνο αυτό το λαό που όμως τελικά έμεινε άτρωτος γιατί τρεφόταν από τη μυστική βρώση της Εκκλησίας όπως ο αρχαίος Ισραήλ στη έρημο με το μάννα.

   Φέτος με τη χάρη του Θεού γιορτάζουμε τα πενήντα χρόνια από την επαναφορά της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου στον τόπο μας στον αρχαίο Θρόνο Του. Πέρασαν κιόλας πέντε δεκαετίες από εκείνη την Κυριακή του Μαΐου του 1966 που η Ιεραρχία της νήσου με προεξάρχοντα τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ευγένιο και περίπου 150.000 λαού απ’ όλη την Κρήτη συγκεντρώθηκαν να υποδεχθούν τον πάτρωνα τους. Σείσθηκε το Ηράκλειο από τις φωνές και τις ιαχές! Όπως παλιά στη Βασιλίδα των Πόλεων όταν ο λαός υποδέχθηκε από την εξορία το λείψανο του χρυσορρήμονος Ιωάννου έτσι ξανά εκείνη την ημέρα εν ενί στόματι κλήρος και λαός αναφώνησαν το απόλαβε σου το Θρόνο Άγιε!!

Μετά από πενήντα χρόνια συνεχούς παρουσίας του Αγίου και σωματικώς ανάμεσα μας, γεννάται ένα ερώτημα. Εμείς οι σύγχρονοι κρήτες και χριστιανοί θα μπορούσαμε να ονομασθούμε γνήσια τέκνα και απόγονοι του Τίτου; Ο απόστολος Παύλος αποκάλεσε τον Τίτο γνήσιο παιδί του, χάρη στην πίστη που τους ένωνε. Εμείς έχουμε το αυτό φρόνημα και την αυτή πίστη με τον άγιο Τίτο και τους λεβέντες κρητικούς που έχυσαν το αίμα τους για πίστη και πατρίδα; Μήπως στο πέρασμα των αιώνων αλλοτριωθήκαμε και χαθήκαμε μέσα στο κοσμικό πνεύμα και στη ραστώνη των ηδονών, των απολαύσεων και του πλουτισμού, οδηγώντας σε μια σύγχρονη δουλεία παθών και αγαθών τους εαυτούς μας και τον τόπο μας; Αλλά κι αν είναι έτσι αδελφοί μου ποτέ δεν είναι αργά! Πάντα υπάρχει περιθώριο για περισυλλογή, επαναπροσδιορισμό πορείας και μετάνοια. Ας αναφωνήσουμε το ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιον σου Κύριε. Ουδέν εποιήσαμεν, ουδέν συνετηρήσαμεν καθώς ενετείλω υμίν. Δεν έχουν χαθεί τα πάντα. Δεν έχουν σβήσει τα πάντα αρκεί να λάβωμε υπ’ όψιν μας ότι   « επεφάνη γαρ η χάρις του Θεού σωτήριος πάσιν ανθρώποις παιδεύουσα ημάς, ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τιτ. 2, 11-13). Δηλαδή ο Θεός φανέρωσε τη χάρη του, για να σώσει όλους τους ανθρώπους. Αυτή η χάρη μας καθοδηγεί να αρνηθούμε την ασέβεια και τις αμαρτωλές επιθυμίες και να ζήσουμε με σωφροσύνη και με ευσέβεια στον παρόντα αιώνα, περιμένοντας τη μακαριότητα που ελπίζουμε, δηλαδή την εμφάνιση της δόξας του μεγάλου θεού και σωτήρα μας.

Σεβασμιώτατε,

αδελφοί μου ευλογημένοι,

Φέτος, εκτός από τον απόηχο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την επαναφορά του μεγαλύτερου θησαυρού της χριστιανικής Κρήτης, δηλαδή της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Τίτου τιμούμε και άλλη μία επέτειο. Συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τη μακαρία κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Τιμοθέου του Πρωθιεράρχου της αγάπης και της προσφοράς στον άνθρωπο. Τελειώνοντας τον ταπεινό και ανεπιτήδευτο λόγο μου θα ήθελα αντί άλλου ευλαβικού αναθήματος προς τον άγιο μας και στεφάνου τιμής στη μνήμη του μακαριστού ποιμενάρχου μας Τιμοθέου να διαβάσω ένα ποίημα του - ικεσία προς τον Απόστολο Τίτο.

Βαρύς ο κλήρος σου Άγιε Τίτε,

Του Ευαγγελίου στην Κρήτη ν’ απλώσης

Τη φωνή τη σωτήρια, «επεφάνη η χάρις».

Τέκνο γνήσιο Τίτε του Παύλου στην πίστη

από τότε που εκείνος των Καλών Λιμένων

Τα γαλήνια ετάραξε νερά…

Η φωνή του αστραπή ουρανόσταλτη

Το θεό των ειδώλων, στο Ιδαίον

από το θρόνο του εγκρέμισε…

Μακρυνή η ξενητιά σου αιώνες μετρούσε

βουβή, των ανθρώπων την ατέλειωτη πλάνη.

Και τώρα σεμνά στον παλιό σου τον ένδοξο θρόνο,

Ποιμενάρχη τρανέ, καθισμένος,

Στο νησί μας ν’ απλώσης την άγια σου χάρη

 Εύχομαι με τις πρεσβείες του πρωτεπισκόπου και προστάτου της Κρήτης αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Τίτου, κάθε κάτοικος αυτής της ευλογημένης, αγιασμένης, αιματοβαμμένης και ηρωικής γης να κρατήσει ψηλά μέσα στα στήθη του τη σημαία και το λάβαρο της πίστης και τη ρωμιοσύνης. Αμήν!

Παραπομπές από NOVOUM TESTAMENTUM GRAECE NESTLE-ALAND 1988.